Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.), adaleti, iyiliği, yardımlaşmayı, güzel ahlakı, barış ve sevgiyi, merhamet ve şefkati yaymak, yaşatmak ve ibadetlerle cenneti kazandırmak amacıyla gelmiştir.
Bir örnekle açıklamak gerekirse, Numan b. Beşir (r.a) anlatıyor: Babam beni Rasulullah (s.a.v)’e götürerek: “Ben şu oğluma bir kölemi bağışladım” dedi. Rasülüllah (sav): “Her çocuğuna aynı bağışı yaptın mı?” Diye sordu. Babam: “Hayır”cevabını verince, Rasülüllah (sav): “Beni zulüm ve adaletsizliğe şahit tutma! İyilik konusunda çocuklarının sana eşit ve adil davranmalarına sevinmez misin?“ dedi. Babam: “Evet orası öyle!” Cevabını verdi. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (sav): “O halde olmaz,” buyurdu.
Bu örnek, Peygamberimizin adalet konusundaki hassasiyetini ve herkese eşit davranma prensibini göstermektedir. Her çocuğa aynı şekilde davranmayı, adaletin bir gereği olarak görmüştür.
