Question

Aşağıda verilen öyküye bir ya da birkaç paragraf ekleyerek özgüvenin ve kendini tanımanın başarı için ne kadar önemli olduğunu anlatan bir yazı yazınız. Yazınıza uygun bir başlık koymayı unutmayınız.

...................................................................

Rivayete göre bir çiftçi, yerde bulduğu bir kartal yumurtasını tavuk yumurtası sanarak çiftliğine götürmüş. Kuluçkaya yatan tavuğun altına koymuş. Tavuk, kartal yumurtasını da kendi yumurtası sanarak kuluçka döneminde koruyucu kanatları altında tutmuş. Civcivler ve kartal yavrusu yumur­tadan çıkmış. Kartal yavrusu, tavukların ve civcvilerin davranışlarını taklit ederek kanat çırpmış, eşinmiş, darı tanelerini ve solucanları yemiş. Kendisinin bir tavuk olmadığını düşünmek aklına bile gelmemiş.

Bir gün küçük kartal gökyüzünde uçan kocaman bir kuş görmüş. Bu olağanüstü yaratığa hay­ranlıkla bakmış. En yakınındaki tavuğa bu kuşun ne olduğunu sormuş.

“Ona kartal derler.” yanıtını almış.

“Ben de kartal olmak istiyorum.” demiş küçük kartal.

“Saçmalama.” demiş tavuk. “Haddini bil. Sen asla kartal olamazsın. Sen bir tavuksun. Bunu kabul et.”

Küçük kartal boynunu eğerek toprağı eşelemiş. “Galiba haklısın.” demiş.

Küçük kartal, yaşamı boyunca tavukların arasında yaşamış. Kartal olmanın imkânsız olduğuna inanmış ve bir tavuk olarak ölmüş.

.......................................................................................................................

Answer 1

Başlık: Özgüven ve Kendini Tanımanın Gücü

Bir gün, bir grup kartal, tavuk çiftliğinin yakınlarından geçerken yere inmiş. O sırada tavuklar arasında yaşayan kartal yavrusu onları fark etti. Kartalların büyük kanatları, güçlü uçuşları ve görkemli duruşları karşısında birdenbire içinde bir şeyler değişmeye başladı. Kalbi hızla çarptı ve gökyüzüne bakarak, bu kartallar gibi uçmayı hayal etti. İçindeki bu yeni his, onu derinden etkiledi. Bütün hayatı boyunca tavukların arasında büyüyüp onların alışkanlıklarını benimsese de, doğasında bir kartal olmanın izleri vardı.

O an, kartal yavrusu, tavukların ona söylediklerinin doğru olmadığını fark etti. Kendini tavuklardan farklı hissediyordu ve bu farkındalık, ona büyük bir özgüven kazandırdı. Kartalların gücüne ve özgürlüğüne hayran kaldığı için, bir tavuk gibi yaşamayı kabul etmek yerine, kendi potansiyelini keşfetmek için çaba göstermeye karar verdi. "Eğer ben de bir kartal olabilirim, neden olmasın?" diye düşündü.

Kartal yavrusu, kendini tanımaya ve özgüven kazanmaya başladıkça, kanatlarını daha güçlü çırpıyordu. Kendi potansiyelini keşfetmek, ona cesaret verdi. O günden sonra, tavukların arasında yaşarken de, gökyüzünü arzulayarak her fırsatta kanatlarını çırptı. Sonunda, bir gün kendine güvenerek, gerçekten kartal gibi uçmaya başladı.

Hayatında hiçbir zaman kendisini sınırlamadı. Başkalarının söylediklerine kulak asmadan, kendi yolunda ilerledi. Çünkü o, ne tavuk ne de başka bir şeydi. O, kendi potansiyeline inanmış bir kartaldı.

Başlık: Kartalın Gizli Gücü

Küçük kartal, tavukların arasında büyümüş, onların yaşam tarzını benimsemişti. Ancak iç derinliklerinde, gökyüzünde özgürce süzülen büyük kuşu gördükçe, kendisinde farklı bir potansiyel olduğunu hissediyordu. Fakat çevresindeki tavukların, "Sen bir tavuksun, uçamazsın," sözleri onu kuşkuya düşürmüştü.

Aslında küçük kartalın içindeki kartal ruhu, zamanla daha da güçleniyordu. Her gün gökyüzüne bakarak, özgürlüğün ve yükseklerin hayalini kuruyordu. Bir gün, cesaretini topladı ve tavuklardan uzaklaşarak, ormanın derinliklerine doğru yol aldı. Yalnızca iç sesini dinleyerek, kendi yolunu çizmeye karar verdi.

Yüksek kayalıklara tırmanarak, saatlerce kanatlarını çırptı. Başlarda zorlandı, düştü, yaralandı. Ancak pes etmedi. İçindeki kartal ruhu onu her düşüşünde yeniden ayağa kaldırdı. Zamanla, kanatları güçlendi, vücudu hafifledi ve gökyüzünde özgürce süzülmeye başladı.

Artık o, bir tavuk değil, gökyüzünün hakimi bir kartal olmuştu. Kendi potansiyelini keşfetmiş ve özgüvenini kazanmıştı. Hikayemiz bize, her birimizin içinde keşfedilmeyi bekleyen özel yetenekler olduğunu hatırlatıyor. Çevremizdeki seslere değil, iç sesimize kulak vererek, kendi yolumuzu çizmeliyiz. Tıpkı küçük kartal gibi, biz de kendimize inanır ve çabalarsak, hayallerimizin ötesine geçebiliriz.