Yeniçeri Ocağı, Osmanlı Devleti’nde askeri bir sınıf olarak kurulan ve savaşlardan alınan Hristiyan esirlerin bir kısmına çeşitli eğitimler verilerek yetiştirilen askeri birliktir. Osmanlıcada çeri asker anlamına gelir. Yeni kurulan askeri birlik olduğu için bu birliğe yeniçeri denilmiştir.
Yeniçeri Ocağı’nın kuruluşu hakkında farklı görüşler vardır. Bazı kaynaklar Orhan Gazi döneminde (1326-1362), bazıları ise I. Murad döneminde (1362-1389) kurulduğunu belirtir. Yeniçeri Ocağı’nın kapatılması ise II. Mahmut tarafından 1826 yılında gerçekleştirilmiştir.
Yeniçeri Ocağı’nın özellikleri şunlardır:
-
Yeniçeri Ocağı piyadelerden (yaya) oluşan bir askeri örgüttü.
-
Yeniçeri Ocağı’nın görevi padişah, hanedan ve payitahtın güvenliğini sağlamaktı.
-
Yeniçeri Ocağı ordunun teknik sınıfını oluşturmaktaydı.
-
Yeniçeri Ocağı merkez ordusunu oluşturmaktaydı.
-
Yeniçerilere 3 ayda bir ulufe denilen bir maaş verilmekteydi.
-
Yeniçeriler genellikle savaş alanında bulunmazlardı. Çünkü yeniçerilerin görevi iç huzursuzlukları ve ayaklanmaları bastırmaktı.
-
Yeniçeri Ocağı ilk önce Edirne’de kurulmuş olsa da, İmparatorluğun merkezi İstanbul’a taşınması ile İstanbul’a yerleşmiştir.
